Al sinds de dagen dat ik als scholier schoorvoetend de beurspagina’s doorbladerde ben ik fan van Shell. Fier domineerde het aandeel Koninklijke Olie de beursindex en daarmee het aanzien van ons beursgenoteerde bedrijfsleven. Als vijftienjarige schreef ik een scriptie over de oprichting van ‘de Koninklijke’, bestudeerde de eerste boringen in het verre Sumatra, verdiepte mij in de mysterieuze Moeara Enim en de doortastendheid van de oprichters Kessler, Loudon en Detering. Een glorieuzer geschiedenis is welhaast niet mogelijk. Mijn broer had er als jonge ingenieur zijn eerste baantjes, een verre oom werd getorpedeerd als kapitein in dienst van de Koninklijke.
Shell was en is hors concours het belangrijkste bedrijf van ons koninkrijk. Ik wil dat dat zo blijft. Daarom heb ik onlangs wat ‘Olies’ gekocht. Slechts 100 van de bijna acht miljard uitstaande aandelen. Maar toch: het gaat om het gebaar. Bovendien sta ik niet alleen. Met een groeiende groep van inmiddels duizenden aandeelhouders steun ik Follow This, een kapitalisten vriendelijke initiatief om te zorgen dat we trots op Shell blijven. Wij willen dat Shell transformeert van de vieze olie- en gasproducent die het nu nog is, naar een modern energiebedrijf. Niet door lijdzaam af te wachten wat ‘de markt’ doet, maar door voorop te lopen, zoals in de dagen van sir Henri en Jhr. Loudon.
Natuurlijk begrijpen we dat zo’n tournure niet per direct kan, maar het is nog niet te laat om de supertanker die Shell is een slag bakboord uit richting duurzaamheid te laten maken. Doe je dat niet, dan zal Shell uiteindelijk roemloos ten onder gaan als een bedrijf dat tijdgeest miste en te lang koers hield in een doodlopend kanaal.
Samen kunnen we de wereld veranderen, Ben. Vooral jij. Mijn steun heb je. Ik zie je op de aandeelhoudersvergadering van 23 mei!
Met vriendelijke groet,
Jort Kelder
